من همیشه بین دوراهی دانستن و توانستن موندم. دوراهی اینکه کدومش بدتره؟ ندونستن؟ یا نتونستن ؟
هرکدومش میتونه یه موقعی بدترین باشه. اما برای الان زندگی من، ندونستن خیلی بدتر از نتونسته. نشستم روبروی این صفحه سفید و نمیدونم! نمیدونم چی باید بگم. چی میخوام بگم. از مجا باید شروع کنم. اصلا برای رسیدن به چی دارم فکر میکنم؟ آخ از این ندونستن.
حس میکنم عابرم. عابری در سرزمین هیچ! دنیا دنیا سیاهی اطرافم رو گرفته و من من راه می روم. راه می روم به سویی که نمیدانم. گمم اما این نزدیک ترین احساسم به پیدایی است!
چی ,بگم , ,راه ,روم ,ندونستن ,می روم ,راه می ,سرزمین هیچ ,در سرزمین ,عابری در
درباره این سایت